HERFSTIG DIRKSLAND

Jawel, tijdens het werkbezoek aan Dirksland kwamen ze nog even aan de orde,
die smerige rood/witte paaltjes, ze staan al jarenlang veelvuldig aan het
Poldersweegje en de Philipshoofjesweg en nu sinds kort ook aan de Vroonweg.
Niet iedereen was hier blij mee zo vertelde Henk Zwanenburg ons en dat kan
ik goed begrijpen, ik zelf vind al die paaltjes, één voor één misbaksels.
Dat heeft z’n reden, namelijk een enkele maand na het vorige werkbezoek aan
Dirksland, dat was maart 2016, ben ik ter hoogte van Geldershof met mijn
fiets bovenop zo’n verhoogde paaldorpel gereden, lag vervolgens een ogenblik
versuft op de grond, omwonenden verrast door de klap, kwamen naar buiten en
vroegen of ik nog wel verder kon fietsen, dat heb ik in de hoogste
e-bike-stand nog volbracht. Bij thuiskomst deed ik wat wartaal, zo zei
Bertha mij later, blijkbaar omdat mijn hersenen korte tijd door elkaar
geschud geweest waren en zat later op de avond met een heel lelijke pijn in
mijn schouder op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis, ik bleek
plotseling drie sleutelbeenderen te hebben in plaats van twee; één was goed
gebroken. Gelukkig wees de hersenscan op dat tijdstip uit dat in mijn
bovenkamer alles weer op zijn plaats zat. Het heeft me de daarop volgende
weken veel pijn en energie gekost.

Spreek mij dus niet van die smerige paaltjes waarvan vele ook nog met van
die onmogelijke nietszeggende verhoogde dorpels zijn uitgerust. Ik dacht
tijdens die presentatie nog even een opmerking over die ondingen te moeten
maken maar mijn fractievoorzitter was me voor en toonde zich best positief
over die verkeersmonumenten. Hij zei: ‘Je moet even op elkaar wachten en er
gewoon omheen rijden.’ En daar is geen speld tussen te krijgen. Ik heb mijn
mond maar gehouden; ik zat namelijk die bewuste avond een ogenblik opzij te
kijken en dat kan je in Dirksland dus niet doen. Het was mijn eigen schuld.

We waren vrijdagmiddag 25 september voor de tweede maal op werkbezoek in
Dirksland. We werden hartelijk ontvangen en welkom geheten door Jan
Leenders, de voorzitter van de dorpsraad. Henk Zwanenburg nam ons in een
presentatie mee op een schouw door het dorp zoals de dorpsraad die elk jaar
maakt. En ja, dan kom je nogal wat tegen. Peter Keuker ging ons in zijn
presentatie voor naar het nieuwe dorpsplein op de plaats waar de de oude
‘Inktvis’ aan de Breatrixlaan gevestigd was. We werden ter plekke
enthousiast van zo’n mooie toekomstige ontmoetingsplek en hij vertelde ons
in één adem dat het nieuwe zwembad niet te ver van Dirksland moet komen te
liggen. Dan ligt het voor heel de gemeenschap op ons eiland centraal, zo had
hij nagemeten.

Vervolgens maakten we een ware herfstwandeling door het mooie Dirksland. De
regen sloeg onder de paraplu door in ons gezicht en de wind deed menig
pluutje bollen, die van mij -nog wel met het logo van de gemeente Goeree
Overflakkee erop- ving ter hoogte van de entree van de polikliniek van het
ziekenhuis een windvlaag die de baleinen op 3 plaatsen tegelijk deed
knakken. Hij ding bleef eenzaam achter in de eerste groene afvalcontainer
die ik aan de Secretarieweg tegenkwam. Hopelijk neemt de eigenaar van die
container het me niet kwalijk en heeft hij empathie met een raadslid wiens
krullen tijdens zijn volksvertegenwoordigende rol verwaaiden en de vele
regendruppels herhaaldelijk van zijn nieuwe bril moest vegen.

Maar dat alles laat onverlet dat het een goed bezoek was. We kregen veel
informatie over ondermeer kleine zaken die gemakkelijk verholpen kunnen
worden maar ook over gevaarlijke situaties die de aandacht behoeven. Op
sommige plaatsen kan de bestrating beter en verdienen mensen met een
beperking een betere toe- en doorgang. Sommige bosschages zouden wat meer
gesnoeid moeten worden, het blijkt echter veelal persoonlijk bezit te zijn
en daar kan de gemeente niet zomaar de heggenschaar in zetten. Helaas. En
natuurlijk staan er ook in Dirksland panden te verpauperen, dat zie je in
elk dorp, dat is jammer en bij sommige kan je vraagtekens zetten of alles
wel volgens wet- en regelgeving verloopt.

De Joodse begraafplaats aan de Oosthavendijk die we bezochten bleek voor
sommigen geheel nieuw terrein te zijn. Ze wisten van het bestaan niet af. De
nieuwe speelplaats aan de Onwaardsedijk die als de Corona ons niet was
overvallen op 8 mei tijdens ons toen geplande werkbezoek door een wethouder
geopend zou zijn geworden, bezochten we niet meer. We konden met zoveel
water immers toch niet van de glijbaan af. Dan hadden we weliswaar niet op
de blaren gezeten maar wel op een paar natte billen.

Het is altijd weer plezierig om met dorpsraden in gesprek te zijn, de
omgeving te verkennen, de sfeer te proeven

Dank aan de dorpsraad voor de ontvangst en de informatie die we kregen, dank
aan de griffie en de kernambtenaar die het bezoek organiseerden.

25-09-2020.
Rien van der Boom.

Zie ook de gemaakte foto’s die dag en klik op de foto om deze op ware grote te zien